یک سایت خبری در یادداشتی با عنوان "آقای سلحشور؛ اعلام برائت فرمایید" از کارگردان یوسف پیامبر خواسته است، پاسخ صریحی به این سؤال بدهد که "چرا در قسمت‌های اخیر بر سکانس‌های سفرهای استانی نقش اول در سرزمین مصر این قدر تاکید شده است؟"

پس از آنکه فرج الله سلحشور به شایعات موجود درباره "سفارشی و تبلیغاتی بودن سریال یوسف" پاسخ داد گویا باز هم پرونده این حرف و حدیث ها بسته نشد و اکنون یک سایت خبری در تحلیلی با عنوان "آقای سلحشور؛ اعلام برائت فرمایید" از کارگردان یوسف پیامبر خواسته است پاسخ صریحی به این سؤال بدهد که «پس چرا در قسمت‌های اخیر بر سکانس‌های سفرهای استانی نقش اول در سرزمین مصر این قدر تاکید شده است؟» و به این ترتیب از هرگونه تشابه سازی عمدی یا سهوی در نحوه حکومتداری یوزارسیف و احمدی نژاد برائت بجوید.

این در حالی است که کارگردان یوسف پیامبر(ع) پیشتر در مصاحبه ای با ایرنا تاکید کرده بود اساساً طرح مجموعه یوسف پیامبر در دوره ریاست جمهوری خاتمی تأیید و درسال 81 تولید آن کلید خورد.

همچنین این سایت که از انتساب آن به برخی نهادها سخن گفته می شود، در ادامه از شباهت های بیشتری میان شرایط امروز ایران و این سریال سخن به میان آورده و پرسیده است: «چرا درباره نحوه ارتباط مردم با معابد «آنخ‌مائو» تحلیل مناسبی وجود ندارد؟ آیا این تشبیه فقط درباره «یوزارسیف» اعمال شده یا هدف کارگردان در معبد «آمون» و پادشاه «آمن‌هوتب» (آخن‌اتون) هم محقق شده است؟ در این صورت چگونه چنین تشابهاتی در فضای کلی امروز قابل قیاس هستند؟» این یادداشت در ادامه برای اثبات سخن خود استدلال می آورد که «مثلا یوسف (ع) همواره می‌کوشد بدون هیچ پرده پوشی، حرف‌هایش را مستقیماً با مردم در میان بگذارد... همنشینان و دوستان «یوزارسیف» محرومان و مستضعفان هستند و ساکنان مقر حکومت، از این کار یوزارسیف خوششان نمی‌آید... در قسمت اخیر سریال، سازندگان این برنامه سکانس‌هایی ساخته‌اند که این‌گونه جلوه می‌کند که حتی ارتباط غیرکلامی «یوزارسیف» با مردم و مسئولان حکومت نسبت به اوایل سریال تفاوت کرده است. مثلا مدام از دور به جامعه و مردم دست تکان می‌دهد، حالت نظارتی و حکومتی بیشتری به خود گرفته و اصلاً برای این که در جمع مردم عادی بنشیند و با مردم سخن بگوید حالت غیرعادی و پیش‌فرض قائل شده است.»

اما فارغ از رنگ و بوی سیاسی این یادداشت، به نظر می رسد مهمترین و مبنایی ترین ادعای اثبات نشده این یادداشت، اینگونه طرح شده است که چون به یوسف(ع) به مثابه حاکم و مدیر توجه شده، دیگر سریال رنگ و بوی تاریخ نبوت ندارد: «ماجرای زندگی یوسف پیامبر(س) در قسمت اخیر، دیگر رنگ وبوی تاریخ نبوت ندارد، بلکه این پیامبر بزرگوار را در سرزمین «آخن اتون» و مصر بزرگ تبدیل به یک مدیر اقتصادی می‌کند تا مخاطب را به آموزه‌های مدیریتی برساند.»

این مدعیات در حالی طرح شده است که متون دینی و اندیشه امام خمینی مکرراً این معنا را مورد تاکید قرار داده که هدف اصلی قیام انبیا و ائمه (علیهم السلام) تشکیل حکومت است و مدیریت هوشمندانه و مردمی اقتصاد توسط پیامبران و به خصوص حضرت یوسف(ع) مورد تاکید این متون بوده است.

به این ترتیب باید پرسید آیا این انتقادات، دلسوزی برای ارائه تصویر صحیح از زندگی این پیامبر خداست یا تلاشی سیاسی برای دفع یک فهم روشن از شیوه حکومت داری انبیا الهی است؛ فهمی که اکنون مصادیق معاصر خود را به صرافت طبع می یابد و تشخیص می دهد.

گفتنی است طرح این سخنان پس از آن صورت گرفت که در هفته های گذشته نوشته های وبلاگ نویسان و نیز پیامکهایی که درباره این سریال رد و بدل می شد، بر موضوع شباهتهای شیوه حکومتداری یوسف(ع) با رییس جمهور دولت نهم در مواردی مانند سفرهای استانی، جمع آوری اطلاعات اقتصادی، حضور سرزده در مناطق و محلات فقیرنشین، در میان گذاشتن تصمیمات با مردم و تحت فشار بودن از سوی برخی اعضای هیئت حاکمه متمرکز شده بود.

منبع

نا گفته هایی در باره حماسه غزه

قاسم روان بخش

بیش از60 سال از اشغال فلسطین توسط صهیونیستها میگذرد، سالهاست که این ملت مسلمان در زیر یوغ رژیم صهیونیستی سختترین فشارها را تحمل کرده، نسلکشی، شکنجه و قتل عام کودکانش را به چشم خود دیده است و اکنون نیز بدترین نوع آن در منظرسازمانها و مؤسسات مدعی حقوق بشر به نمایش گذاشته شده است و آنها نیز بهگونهای غرق در مطالعه اصول و مواد آن هستد که فرصت دیدن این صحنههای رقت بار را ندارند و یا اینکه چون خود را بشر میپندارند، دیدن این صحنهها را موجب بههم خوردن عیش و نوش و سلب آرامش خود تلقی میکنند و جالب اینکه برخی ایادی آنها مثل نوری زاد و.... شبکههای العالم و الجزیره و سیمای جمهوری اسلامی را بهخاطر پخش تصاویر و فیلمهای جنایات صهیونیزم در غزه محکوم کرده، به دیگران نیز توصیه میکنند این صحنهها را نبینند؛ زیرا برای سلامتی آنها مضراست!!

درباره علل و عوامل حمله اسرائیل به غزه و سرانجام این ماجرای غمانگیز نکاتی را متذکر میشویم:

1) بیش از60 سال از اشغال فلسطین از جمله غزه میگذرد؛ در طول این مدت کشورهای عربی و اسلامی بارها این اشغال را محکوم کرده و بعضا با اقدامات نظامی بهدنبال پس گرفتن این پارهِ تن مسلمانها بودهاند؛ ولی هر بار بهدلیل خیانت برخی از سران عرب به شکست انجامیده است. سازمان فتح نیز که روزی پرچم مبارزه با اسرائیل را بر دوش میکشید با خیانت سرانش مثل عرفات و محمود عباس به سازش کشیده شد، ولی آنکه هیچگاه در برابر اشغالگران سرتعظیم فرود نیاورد وحاضر به سازش نشد ملت قهرمان فلسطین است. با خیزش و انتفاضه در دل این ملت، حماس شکل گرفت و مقاومت و تهاجم به دشمن اشغالگر آغاز شد. سنگ وچوب مهمترین سلاحی بود که در دستان خالی آنها قرار داشت! برخی فکر میکردند جنگ سنگ و مشت در برابرگلوله و تانک امکان ندارد؛ ولی ملت مسلمان فلسطین نمونه آنرا در ایران دیده بود و میدانست که شدنی است. انتفاضه سنگ توانست این رژیم متجاوز را که روزی خواب اشغال نیل تا فرات را در سر میپروراند در لانه غصبی خود زندانی کند و رسما اولمرت تحقق اسرائیل بزرگ را توهم خوانده و منتفی اعلا‌م کند.

ادامه مطلب...