حجت الاسلام دکتر علی جعفری*

 1- مسأله‌ی همگرایی و پیوستگی امت اسلامی همواره یکی از مطالبات اصلی علماء شیعه و بدنه اجتماعی فعال همراه ایشان بوده است. شاید هیچ فقیه و رجل مذهبی شیعی را نتوان یافت که افکار، فعالیتها و ایده هایی را در این باب دنبال نکرده باشد. تاریخ یکصدسال اخیر پر افت و خیز تشیع، که در مجموع افزایش تدریجی انسجام اجتماعی – سیاسی جمعیت‌های عمده‌ی شیعی و اتقان هویت مذهبی فرد‌‌فرد آنها را بدنبال داشته، همواره با ضرباهنگ اتحاد اسلامی شیعه و سنی پیش رفته است. بی‌تردید حیات این گفتمان معنایی قدرتمند و رشد و نمو تشیع در پرتو آن از یکطرف مدیون تلاشها و دوراندیشی‌های علماء بزرگ بلاد و فقهاء عظیم‌الشأن این مکتب و از طرف دیگر محصول اطاعت و حمایت پیروان و هواداران سترگ ایشان از این جهت گیری استرات‍ژیک بوده است. به استثناء برخی وقایع و مواقع خاص هنوز دشمن نتوانسته است به تسلط گفتمان «اتحاد» خدشه ای وارد کند و تعادل فرهنگی- اجتماعی روابط میان شیعه و سنی را به هم زند، چه اینکه؛ هر نوع بی ثباتی مقطعی که در اثر فتنه‌گری موذیانه دشمن مشترک شکل گرفته است با خاصیت خودترمیمی فضای معنایی اتحاد، بلافاصله به وضعیت تعادلی و ثبات بازگشته است. بی‌تردید ادامه این شرایط به نفع اسلام خواهد بود و قدرت مسلمین را در برابر جبهه کفر استکبار جهانی و صهیونیسم ملحد روزافزون خواهد ساخت.
ادامه مطلب