بسم ا... قاصم الجبّارین

      یک خطاب آخرى هم عرض کنم به مولامان و صاحبمان، حضرت بقیةا... (ارواحنا فداه): اى سید ما! اى مولاى ما! ما آنچه باید بکنیم، انجام میدهیم؛ آنچه باید هم گفت، هم گفتیم و خواهیم گفت. من جان ناقابلى دارم، جسم ناقصى دارم، اندک آبروئى هم دارم که این را هم خود شما به ما دادید؛ همه‏ى اینها را من کف دست گرفتم، در راه این انقلاب و در راه اسلام فدا خواهم کرد؛ اینها هم نثار شما باشد. سید ما، مولاى ما، دعا کن براى ما؛ صاحب ما توئى؛ صاحب این کشور توئى؛ صاحب این انقلاب توئى؛ پشتیبان ما شما هستید؛ ما این راه را ادامه خواهیم داد؛ با قدرت هم ادامه خواهیم داد؛ در این راه ما را با دعاى خود، با حمایت خود، با توجه خود، پشتیبانى بفرما.

      این جملات را همه در پایان خطبه های 29/3/88 از لبان مبارک رهبر فرزانه انقلاب شنیدند و اشک و ناله ولایتمداران به در آمد. اما براستی چه شده و چه اتفاقاتی در پیش رو داریم که اینگونه ولی امر مسلمین جان بر کف ایستادگی در برابر آن را تا پای جان ضروری میدانند؟!! آیا مسئله فقط آشوبهای خیابانی است که مدعیان دروغین قانونمداری و مردم سالاری بر مردم تحمیل کردند یا مسئله فراتر از اینهاست. آیا فقط رهبری انقلاب لازم است از جان و آبرو و هستی خود در این راه بگذرد یا تمامی ولایتمداران و مؤمنان باید چنین کنند و با هوشیاری هر چه تمام در صحنه حاضر و به عنوان پیشمرگان و سربازان جان بر کف ولایت، خصم را به جای خود نشانده و چشم فتنه را کور کنند.

      آیا جبهه نفاق به این نتیجه رسیده که باید نهروانی گونه رو در رو با ولی امر مسلمین صف بندی کنند؟!! حادثه روز بعد از خطبه ها شاید نمونه ای روشن باشد. اعلام راهپیمایی غیر قانونی از سوی مجمع روحانیون مبارز در 30 خرداد که مصادف با سالروز جنگ مسلحانه منافقین در سال 60 بود و تبدیل آن به شورش مسلحانه و قتل و غارت و آتش زدن مسجد و اموال عمومی و مردم، نشان از این نیست که مافیای ثروت و قدرت و نفوذی هایی که در ارکان نظام اسلامی در لایه های مختلف با عنایت مافیا سالها جا خوش کرده احساس خطر جدی نموده و خود را در پایان خط دیده اند؟!، آیا سرکرده های مافیا برای بقای خود عواملشان را به میدان نمی آورند؟! و آیا اینها به سادگی دست از سر ملت بر داشته و انتقامجویی نمی کنند؟!! آیا وقت آن نرسیده که عوامل مافیا نقاب از چهره برکنند؟!. اگر این روزها دیدیم کسانی به جای حمایت از خطبه های مقام معظم رهبری، همسو و تدارکاتچی مجمع روحانیون شده تعجب نکنیم!! اگر دیدیم روحانیون مبارزی که ما یزدی ها چند نفری را در بینشان داریم در 1/4/88 و در تقابل با خطبه های رهبری انقلاب، بیانیه ساختار شکن بر علیه نظام اسلامی در حمایت از آشوبگران صادر و رسماً به اردوگاه ضد انقلاب پیوستند تعجب نکنیم!!؟. اگر می بینیم که شهر نشینان یزدی با آن همه سوابق درخشان، از بی برکتی تلاشها و رهنمودهای اصلاح طلبان حاکم بر شهرشان، و یا جدّی در صحنه نبودن همه ولایتمداران، با رویکردی غیر منتظره، این روزها آرای سیاسی شان با مناطق سنی نشینی که مولوی عبدالحمید و وهابیون نفوذ دارند، نزدیک می شود تعجب نکنیم!!؟

      براستی در این هنگامه فتنه چه باید کرد؟ آیا شانه از بار مسئولیت خالی کردن و علی زمان را تنها گذاشتن و عافیت طلبی پیشه کردن و مغفول جریانها شدن خسارتهای دنیوی و اخروی سنگینی در پی نخواهد داشت؟ پس ای برادر و خواهر ایمانی هر چه محکم و استوارتر در برابر فتنه گران به پا خیز و همانند مقتدای خود که فرمودند: « من در مسائل اخیر مربوط به انتخابات ریاست جمهوری، مُصّر به اجرای قانون بوده و خواهم بود و نظام اسلامی و مردم نیز به هیچ قیمتی زیر بار زور نخواهند رفت» به نقش خود در به انقیاد آوردن مدعیانی که دم از قانون مداری می زدند و امروز بر مرکب چموش آشوبگری و بی قانونی سوار شدند عمل نموده و آنان را با اراده ملی به زیر کشیم. 

      چه اینکه همه می دانیم که در طول تاریخ اتفاقات سرنوشت سازی بوقوع پیوسته که هم امتحانی بزرگ برای مردم آن زمانه و هم تاریخ ساز بوده. شاید این روزها نیز یکی از موقعیتهای تاریخی بزرگ باشد که وقت به خاک مالیده شدن پوزه کفر و نفاق و اضمحلال شمرهای زمانه به دست ما رسیده، که کاری بس بزرگ و امتحانی با بهایی سنگین پیش روی ماست!! که با استعانت از مدد الهی و انجام وظایف و تکالیف خالصانه در عرصه های مختلف، بتوان نصرت الهی را به سوی خود جلب و خود و جامعه اسلامی را شکوفاتر و از خسران بدور کرد و انشاء ا... هر چه زودتر لیاقت این را ایجاد کنیم که صاحبمان ظهور نموده و در زیر پرچم آن حضرت به وظایف خود بپردازیم.        4/4/88    باقری