چه کنیم که در این امتحان، سرافراز بیرون آییم؟ کسانی که معرفت بیش تری داشته باشند ممکن است بیش از دیگران راه را بشناسند؛ اما همه مردم که نمی توانند مثل فقهای بزرگ، سی چهل سال فقط فقه و مبانی اعتقادی کار کنند! این است که عرض کردم بزرگ ترین نعمت بعد از رحلت امام(ره) نعمت رهبر عزیزی است که خدای متعال به ما عنایت کرده و به چراغ هدایتی می ماند که در شب های ظلمانی می درخشد، هنگامی که همه اشتباه می کنند و کج راهه می روند خدای متعال به وسیله او راه را برای کسانی که طالب حقیقت باشند روشن می کند. امروز بهترین محکی که می تواند سره را از ناسره، خالص را از تقلبی و طلا را از مطلا جدا کند، وجوداین عزیز است. همان طور که بعد از رحلت پیغمبر اکرم(ص)، علی(ع) چراغ هدایت بود، بعد از رحلت حضرت امام(ره) هم چراغ هدایت این امت، این علی(حفظه الله) است. الحمد لله مردم ما این معرفت را دارند. کسانی که عشق رهبر بیش تر در دلشان هست می کوشند درست از او پیروی کنند، و از کسی حمایت کنند کهموردنظر اوست و چنانچه فهمیدند نظر او موافق کسی نیست، از او حمایت نکنند. این معیار بزرگی است برای این که بتوانیم راه خودمان را تشخیص دهیم. اگر خدای متعال این نعمت را برای من وشما قرار نداده بود در این اختلافات و سردرگمی هایی که وجود دارد، چه می کردیم؟

باز تأکید می کنم ،بعد از نعمت امام(ره) بر این امت نعمتی بالاتر از وجود این رهبر نیست. برای این که قدر این نعمت را بدانیم و در تاریکی های زندگی گم نشویم چند کار ساده را باید انجام دهیم. توصیه می کنم وصیت نامه امام(ره) را در خانه داشته باشید و هر روز یک صفحه آن را مطالعه کنید. امام(ره) چند سال قبل از وفاتش فکر امروز ما را کرده بود. چیزی را نوشت که امروز به درد ما بخورد؛ اما بسیاری از ماها قدرش را نمی دانیم.وقتی می خوانیم گویا این حرف ها برای امروز ما نوشته شده،راهگشای ما در تاریکی های زندگی است. کسانی که با این وصیت امام(ره) انس داشته باشند، فریب شیاطین را نمی خورند. هر کس بیش تر انس داشته باشد و بهتر بفهمد کم تر فریب می خورد. کسانی که می‌خواهند مردم عادی را فریب دهند سعی می کنند حرف های امام(ره) فراموش شود. از کارهای خوبی که تلویزیون می کند - در کنار بعضی از کارهای دیگرش که جای انتقاد دارد - این است که بخش هایی از کلمات امام(ره) را نقل می کند؛ هرچند قبلاً بیش تر نقل می کردند. گاهی یک کلام امام(ره) مثل داروی شفابخشی است که انسان را از بیماری‌های درمان ناپذیر نجات می دهد. دشمنان سعی می کننداین‌ها فراموش شود؛ یا شنیده شده که احیاناً در برخی چاپ‌هابعضی کلمات را حذف می کنند؛ البته ان شاء ا... دروغ است. من احتمال می دهم ثواب مطالعه وصیت نامه امام(ره) برای بعضی از ماها از خواندن قرآن بیش تر باشد. البته قرآن نوری است که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست؛ اما کلمات امام(ره) هم پرتویی از نور قرآن محسوب می شود. ما وقتی معانی قرآن را نمی فهمیم دست کم باید آن پرتویش را که می توانیم بفهمیم بخوانیم و استفاده کنیم.

سفارش دیگر این است که در اختلاف های اجتماعی و سیاسی، گوشمان به سخنان رهبر و اشارات او باشد. همان طور که پیغمبر اکرم (ص) نمی توانست همه مطالب را برای همه بگوید و بعضی چیزها را با اشاره می فرمود، ایشان هم وظیفه ندارد همه مطالب را درباره همه اشخاص، شفاف بیان کند؛ ولی باید اشارات کلام ایشان را بفهمیم و عمل کنیم و آن را ملاک انتخاب خودمان را قرار دهیم.

سفارش کلی دیگر که در همه حالات به آن احتیاج داریم، توسل به وجود مقدس ولی عصر ارواحنا فداه است.  منبع مطلب